Äis ischd äina z' Märt und hed e Chöe erhandled, es Tierli, glatt wien es Dagsli, mid liechten Hooren um Milchaadren, wie- m-ma sa an arra mälhe Chöe gääre gseed. Den Hälsig chenn er o han, hed dr Verchäifer gmäind.

Dr Chäifer ischd mid dr Chöe häin; äs hed ne düüchd, wen nen nid alls träigi, häig er en göeta Choif taan um bbrüüchi nid gruwwna z'siin.

Aber äs ischd anders chun. Bim Mälhen hed die Chöe es par Ziisse ggän, und derna isch'sch fertig gsiin. Är ischd gfrässna gsiin, und äs hed ne düüchd, är hätti ds Gäld, wan er fir d'Chöe hed ggä ghäben, ringer in e-l-Lowwene grierrd.

Är hed nid anders chennen, wan an enem andren dervu bbrichten, wien är si an där Chöe trogen häigi. Döe ischd dr ander chun, hed die Chöe gschowwed ung gschowwed und hed am End gfräägd, wie's bim Choif ggange siigi. Döe hed er im den ganzen Handel bbrichted und äimmel o gsäid vum Hälsig.

„Oha", machd dr ander, „bind sa virer; nimm derzöe en andra Hälsig; aber den alten Hälsig laan izogna im Barneloch, wan er ischd, und wa etz d'Chöe stäid, stell e Chibel volla Hiisli- bschitti uf ds Läger." Är truwwe-m-ma, die Chöe chennti den em- mumhi Milch gän.

Eso isch'sch o gsiin. Am Aben hed die Chöe e Schapf Milch ggän; aber im Chibel hed Bschitti e paar twär Finger gmindred ghäben.

Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.