Äis ischd äina gsiin; där ischd uf Gemscheni z'Jag, aber geng läärrä häichun.

Und en andra isch z'Jag ung geng hed er es Gemschi häibbrachd.

Döö hed im dr äint gchlagd, är chenni virnän, was er welli, nee häigi är es Gemschi vor im; nid es Stilti, nid es Bäin vun enem Gemschi chenn er erseen, alls siigi wee verhäxeds.

Dr ander hed im gsäid, är selli mooren äis mid im chun. Vor Tag sii s' zwägg, und eb d'Sunnen wä-r-rächt im Bärge gsiin, sii s' heej embrüüf gsiin. Aber neena häi si Gemscheni virhaglaan. Si wellen äis ghirmen und ässen, sägi dr ander. Drüüf häi s' afan üüspacken und ässen; dr ander hed den Hööd uf ds Gsicht taan, und es Raschtli derna hed er afa-r-rüüssen. Aber dr äint hed no ggässen und wäred dem Ässen i d'Grääd embrüüf gseen. Zwäi Gemscheni sii chun, äis es brandschwarzes, ds ander es schneewiisses. Was jetzen? Si siin neher und neher chun. Den andre-w-wecken? Im gliichen Oigemblick gseed er, wie ds Gweer vum andre rickd u-r-rickd; e-r-Rutz um en andren nimmd's um miikd den andren, bis er ischd erwached. „Scheess", säid dr ander zum äinten, „aber uf ds brandschwarz, ja nid uf ds wiiss!" Dr äint laad de Schutz ab und hed ds schwarz Gemschi bbräichd.

Aber äs ischd im nimmä watz gsiin! Zwäi Gemscheni, es brandschwarzes, es schneewiisses, es Gweer, wa rickd! Das hed im z'sinne ggän und hed im ds Jage verläided.

Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.