O, ds Groosi hed mer wer mengsmal verzelld, min Üräni häigi drii Taga und drii Nächt de Schlussel zur Heli in dr Schwarzeflöö ghäben, und all drii Nächt häig im troimd, är selli gen üüftöön und zun däm Mäitli gaan. Aber är siigi nee ggangen und häige-m-ma gfirchted. Wän er numme ggangen! Den hätt' er's uberchun, wee där im Eggacher.

Äs wän an enem Samsteg am Aabe gsiin. Es par jung lidig Bööben sii zum Mäitlene ggange gsiin. Si häi tanzed ung gsungen u-s-sii luschtig gsiin. D'Mäitleni häi Gaffä gmachd.

Underäis ischd äina chun hollen. Chappelli, no fascht e chrüüdjunga Burscht, ischd grad bim Pfäischter gsiin. Drum hed äina zöö- n-im gsäid: „Gugg, Chappelli, wär ischd düüssen?" Chappelli hed ds Pfäischter üüftaan; aber in dr Fiischtri hed er neemmem mege gseen. Aber äs wän doch äina düüsse gsiin, und där hed gfräägd: „Chappelli, wa sol e nen hitöön?" Chappelli hed nen agschnerzd: „Töön nen, wa d'ne gnun heschd", und dermid hed er ds Fligelti zöögreerd.

Där düüsse wän äina gsiin; ja, Chappelli ischd no junga gsiin und hätte nen nid bchennd, aber elter Liid gööd; äs wän äina gsiin, wa hätti sellen an dr Rööww siin. Vil Liit häin ne scho gsee ghäben, gwoonlian nachts, aber o bir Taghäitri.

Dee Mäitleni um Bbööben häin umhi glached ung gsungen und häin niimmä dra gsinned, das vor enem Schutz äina wän düüsse gsiin.

Naa nem Raschtli hed vor em Hüüs umhi äina gholled. Äs wän dr gliich gsiin. Lüüt hed er greefd: „Holla!"

„Was gid's?" hed äina gfräägd.

„Chappelli selli üüsachun."

Chappelli ischd masläidaga üüsi; in dr Stube wä's im scheender ggangen. Düüssen isch'sch stockfiischterri Nacht gsiin, und Chappelli hed den andren nid bchennd.

„Chappelli, chum mid mer", hed Chappelli zum Bschäid uberchun, wan er ne gfräägd hed, was er welli, und dermid ischd dr ander vorüüs und Chappelli nahi.

Si sii zum Eggacher chun; döö ischd dr ander zum Hüüs zööhi um bis i ds Fiirhüüs; är ischd zur Fiirblatten, hed afan virhaschriissen u-l-lochen, bis es eeris Häfelli ischd virhachun. Ghüüfed volls Gäld isch'sch gsiin. „Löög, Chappelli", hed er gsäid, „das ischd diis. Düü heschd mi erleesd. Jetz gaan i a d'Rööww." Dermid ischd er neena mee gsiin u Chappelli ellenggen im Fiirhüüs.

Chappelli ischd en hortriiha Ma-w-worden. Am Bärg ischd siithar nee mee eso äina gsiin. Was er hed i d'Finger gnun, ischd im graaten.       

Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.