Uffem Glärnisch isch vor dem e Prachtsalp gsi. De ganz Gäged zwüschet em Ruche Glärnisch und em Bächistogg isch ei Weid gsi. De Alp hät amene junge Puurscht khört, der isch all Summer sälber ufe gu sänntne. Sini de alt Mueter und d Liebsti hät er dunde glu. Zur Liebsti hät er gseit: «Chumm ämal ufä z’Stubeti», aber zur Mueter hät er nüt gseit. Emal am ene schüne Sunntig, so lueget er abe und gsiht es Wiibervolch gäget em chu. D Puurscht tänggt, das isch mi Liebsti und wil ere-n-abchu. Aber wo-n-er neecher zueche chunnt so isch es si Mueter gsi. De hät gseit: «Gott grüezi, iez bin i doch froh, as i dobe bi, ich bi mächtig müed und ha grusame Hunger. Gält, da machst mer gschwind öppis.» — «Wol dä wuehl», seit dr Suh, «gühnd ihr nu wider abe, ich gib ech nüt. Was bruuched ihr da ufe z chu, wo mini allerliebsti Kathri chunnt, ich will hüt nüt vu üch wüsse.» Und wo si nüd hät welle guh, so hät er si fortgjagt. Es gaht nüd lang, so chunnt d Liebsti. Aber due hät s ggulte! Me weiss ja, wes isch um d Hütte-n-umme. Was tuet dr Sänn? Er ninnt ei Chäs um dr ander und leit’s uffe Wäg, dur das ganz Fähri dure, as das Maitli d Schueh nüd bschiissi. Aber d Herrlichkeit isch glii uus gsi. Bloss isch d Mueter wider dunde gsi, so hät’s afu chnelle, und der Fire isch obenabe chu und hät die herrli Alp überteggt mit sant em Veh und em Sänn und siner Liebsti, zur Straf für das, as er so gottlos umggange isch mit siner Mueter und so närsch und uutuchtig tue hät mit siner Liebschti.

Quelle: K. Freuler, H. Thürer, Glarner Sagen, Glarus 1953
Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung, www.maerchenstiftung.ch