Schaan (Oberschan) ischt witt und breit das eltischt Dorf. Vor viela, viela Johra, d'Ureltera hänn's nit möga ddengga, ischt denn unn wenn e munzigs Mannli in's Dorf chuu; es hät neamad gwüßt, woher ass es gsi ischt. Naiswär hät's nu emol gsea us Tuf aha chuu, doa hat men em Tufmannli gsait. Das hat denn e teila Lütt wohr gsait, unn gueti Rööt ggii, unn hat meng Ungsehl verhüetat unn in verzwisteta Laga ghulfa, aß alls en uufrichtiga Respekt gha hät vorem. Aber es hät denn oo a soa kurriose Gwunnata, unn z'Schaan häts o allbig ötschwas uisrichtigi unn laidwerchigi Lütt gkaa, unn wo's emol vor dena beim Spötterbank verbei heg müaßa, so hegen s'is wella z'Schanna stella. Ab demm sei d's Mannli gränza-loas ertoobet unn heg na d's Böasischt gwüüscht unn zum Rädlifüehrer gsait, er müeß, soa lang ass er läbi, en böasa Nochbuur haa unn a schlächts Dach und gsäält Broat. Dar ischt affa gnueg gstrooft gsii, unn die andere hänn ihren Tail o no überchuu; aber d's Tufmannli ischt gliach nia mea chuu, unn das ischt mänger Huishaltig übel ggange.
U. Adank.

Quelle: Sagen des Kantons St. Gallen, Jakob Kuoni, St. Gallen 1903, Nr. 153, S. 72

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.