Äis wän em Büöeb gsiin, em brava, tolla Burscht. In dr Loiben hed er gschlafen; aber äin und all Aben ischd ne chu ds Doggelli dricken. Dr Loibengang hed gchrächled; im Zungeschlusselloch hed's wie gchrawwed, und derna ischd ds Doggelli uf im gsiin; äs hed ne drickd und ischd schwärrs uf im glägen; den Aten hed er fascht nimma chennen nän und nid es Glid mee wäiggen.
All Aben isch'sch die gliich Fieri gsiin.
Äis hed er e Schibel Chüüder ggräched. Dr Loibengang hed gchrächled, uw wa's ne düüchd hed, ds Doggelli chennti zum Schlüsselloch inha wellen, hed er e Sprung zer Tire gnun und mid dem Chüüder ds Loch vermachd.
Die Nacht hed er chenne ghirmen und schlafen.
Am Morgen ischd er erwached. Düöe stäid es Mäitli bir Tiren. Nid es Fätzelli, nid ds gringscht Gwendelti hed's aghäben; aber lengs Haar ischd ma vum Hoit abha bis uf e Soller ghanged. Äs hed d'Oige verhan ung gsurred, und ds Wasser ischd ma us en Oige gliffen und uber d'Wangen abha chun wie nes Bächli.
Wie düöe alls wä chun, i cha's nimma güöed sägen. Dr Büöeb hed düöe das Mäitli ghiirated, und äis Jaar um ds ander wä verbii, und si häin äimmel o Chind uberchun. Nie häi s' es Uwwertelli midenandre ghäben, und das Mäitli wän es güöets Wiib und en güöeti Müöetter gsiin.
Aber was gäid düöe! Äis es Tags sii si doch nid gliicher Mäinig gsiin. Dr Man hed toiblochta de Schibel Chüüder us em Schlusselloch gschrissen und hed gsäid: „Gang minetwägen, wa d'bischd harchun!" Und ds Wiib, im Schwick, zum Schlusselloch üüs, u-f-furt!
Dr Man hed si fascht hindersinned. Geng hed er am gliiche gchuwwed. Tag fer Tag ischd er dem Vee naa. Wen er ischd häi- chun, sii d'Chind gsträälti ung gwäschni gsiin und häin o ggässe ghäben. I-w-wundri, wär sa a-l-legi und sträälli, hed er gfräägd. Wen är bim Vee siigi, chemi geng d'Müöetter, häi s' ma Bschäid ggän, uw wäschi und sträälla sa.
Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.
Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.