No mis Bsinnes ischd an Oltscherren en alta Brüüch gsiin.

Am leschte Tag uf em Blatti, vor em Virerfaaren am Bielen, isch'sch niemmen eso rächt watz gsiin, fir ge z'hagen old lang ge z'holzen. Äs hed niemme welle Stägimotz wärden.

Wen dr lescht ischd zen Hitte chun, hed äina gschwind es Schapfli Schotten in e Siwwmälchtre gnun. Är hed mid äir Hand in dr Schotten afa-w-wäschlen und hed afa chetten: „Fäätsch, Fäätsch! Hoss, hoss, hosshosshoss." Wen die andren Älper das gheerd häin, sii s' us en Hitten chu z'schiessen und häi brieled, all uber en andren üüs, was s' häim megen: „Dr Stägimotz chunnd! Dr Stägimotz!"

I bsinnem mi no güöed dran. Das wän eppa i Sächszgerjaare gsiin. Da wän am leschten Aben Joos vom Hagen häichun.

Äina hed ne gsee gnohen. Är hed e Mälchtren ergriffen und ischd ma eggägen. Wan er bald ischd bien im gsiin, hed er afa-w-wäschlen chetten und hoffen. Aber Joos hed nid im Si ghäben, si laan üüszmachen. Är gäid zem andren und stelld si i-w-Wasen. Ugwarneterwiis schriissd er ma d'Mälchtren uö en Henden und rierrd sa z'Hudlen und z'Fätzen; d'Schotten ischd derdirüüs gspritzt und Duben und Räifa siin i d'Luft gflogenr „I wil dr o gad äis fäätschellen, dier!"

Dän Aben hed Joos Rüöew ghäben und no lenger; den ganze Sumer anhi hed's egghäina verzennd, Jose z'ääken old z'eellen und im Stägimotz z'sägen, wie's suscht wän dr Brüüch gsiin.

Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.