Äis wän e Bbiiri gsiin; dr Giid hed sa plaaged, u d'Siwwleni sii rra leeber gsiin wa d'Bättler und armi Chind vor dr Tiren. Si hed e Jungfroww ghäben; dee hed's nid uber ds Härz bbrachd, dee Armen mid läären Henden furtzschicken und hed nen im Verschläikte Chääsmilch ggän, wa fir d'Siww wä gsiin.

Döö wän döö äimmel dee Bbiiri dänna chun; mid arra nän, hed si täich o niid chennen.

An enem Morgen isch d' Jungfroww ge d'Siwwleni hirten. Döo ischd in arra Schroten d'Bbiiri gstanden; stober hed si virhagseen; nid es Wertelli hed si gsäid. D'Jungfroww ischd e ghärzti gsiin und hed sa gfräägd, was ra fäälli. „O", hed si zum Bschäid uberchun, „wen i nummen diner Vergälts Gott hätti!" „Dee choischd han, alli, ds alleräinhindrischt; meer wird destwägen chüüm uberscheen", hed d'Jungfroww gsäid, und drüüf hed si d'Bbiiri nee mee zäigd.

Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.