Ein Kaufmann wollte eine weite Reise nach Indien machen. Er versammelte seine Familie um sich und fragte jeden, was er ihm als Geschenk aus Indien mitbringen sollte und jeder sagte, was er sich wünschte. Nun besaß der Kaufmann einen Papagei in einem Käfig, auch den fragte er: »Was soll ich dir mitbringen? Ich reise nach Indien, das ist doch deine Heimat. Sag, was wünschst du dir?«  Der Papagei sprach: »Bitte geh in einen Wald, wo die Papageien auf den Ästen der Bäume sitzen. Grüße sie von mir und erzähle ihnen, wie ich in meinem Käfig lebe und bringe mir bitte ihre Antwort.«  Der Kaufmann war gern bereit, diese Bitte zu erfüllen. Er packte seine Sachen und machte sich auf die Reise. Als er in Indien in einen Wald kam, sah er dort Papageien, und sein Versprechen fiel ihm wieder ein.  »He, ihr Papageien! Einer eurer Brüder wohnt bei mir zu Hause in einem Käfig. Er bat mich, euch zu grüssen und ihm eine Antwort von euch mitzubringen«, sprach der Kaufmann.  Als der Älteste der Papageien diese Worte vernahm, zitterte er, schlug mit den Flügeln und fiel tot zu Boden. Als der Kaufmann das sah, wurde er sehr betrübt und ging dann traurig nach Hause. Als er seine Geschäfte in Indien abgeschlossen hatte, kehrte er nach Hause zurück. Dort empfing man ihn freudig, und er übergab jedem sein Geschenk: Der eine erhielt ein Baumwolltuch, der andere ein Stück Stoff für ein Hemd oder ein Paar Hosen, einen Turban oder einen Gürtel, die Mädchen bekamen Pantoffeln und die Frauen Schmuck und Kopftücher. Dann ging er zum Papagei und dieser fragte: »Hast du mir eine Antwort von den Papageien mitgebracht?«  
»Ach, es wäre besser für dich, wenn ich es dir nicht erzählen würde, bestimmt macht es dich traurig“, sagte der Kaufmann. Doch der Papagei bat ihn, trotzdem zu berichten und so erzählte der Kaufmann: » Ich ging durch einen Wald, wo ich lauter Papageien sah. Ich überbrachte ihnen deinen Gruß und berichtete ihnen, wie du bei mir zu Hause in einem Käfig lebst. Kaum hatte ich dies gesagt, zitterte einer der Papageien, schlug mit den Flügeln und fiel tot vom Baum. Siehst du, deshalb bin ich so traurig und wollte es dir nicht erzählen.«  Der Papagei hatte aufmerksam zugehört. Dann begann er zu zittern, schlug mit den Flügeln und fiel tot zu boden. Der Kaufmann weinte und schluchzte. Er nahm den Vogel aus dem Käfig, trug ihn in seiner Hand hinaus in den Garten und legte ihn dort auf den Boden.  In diesem Moment flog der Papagei auf und setzte sich auf einen hohen Ast und rief: „Ich danke dir, Kaufmann, für die Antwort, die du mir von meinen Verwandten mitgebracht hast, denn jetzt bin ich frei!« 
Da verstand der Kaufmann und rief: » Möge Allah dich schützen und bewahren!«
Dann flog der Papagei davon.

Märchen aus Afghanistan, ©Fassung Djamila Jaenike, nach: M. Lorenz, Der Zauberbrunnen, Leipzig 1985

The merchant and the parrot

A merchant wanted to go on a long journey to India. He gathered his family around him and asked everyone what he should bring them as a gift from India and everyone said what they wanted. Now the merchant had a parrot in a cage, and he asked it too: "What should I bring you? I'm travelling to India, that's your home. Tell me, what do you want?"  The parrot said: "Please go to a forest where the parrots sit on the branches of the trees. Say hello to them for me and tell them how I live in my cage and please bring me their answer."  The merchant was happy to fulfil this request. He packed his things and set off on his journey. When he came to a forest in India, he saw parrots there and his promise came back to him.  "Hey, you parrots! One of your brothers lives in a cage in my house. He asked me to greet you and bring him an answer from you," said the merchant.  When the eldest of the parrots heard these words, he trembled, flapped his wings and fell to the ground dead. When the merchant saw this, he became very sad and then went home in sorrow. When he had finished his business in India, he returned home. There he was greeted with joy and he gave everyone a gift: one received a cotton cloth, the other a piece of cloth for a shirt or a pair of trousers, a turban or a belt, the girls received slippers and the women jewellery and headscarves. Then he went to the parrot and the parrot asked: "Have you brought me an answer from the parrots?" 

"Oh, it would be better for you if I didn't tell you, I'm sure it would make you sad," said the merchant. But the parrot asked him to tell him anyway and so the merchant said: "I was walking through a forest where I saw lots of parrots. I gave them your greeting and told them how you live in a cage in my house. As soon as I said this, one of the parrots trembled, flapped its wings and fell dead from the tree. You see, that's why I'm so sad and didn't want to tell you."  The parrot had listened attentively. Then he began to tremble, flapped his wings and fell to the ground, dead. The merchant cried and sobbed. He took the bird out of the cage, carried it in his hand out into the garden and laid it on the ground.  At that moment, the parrot flew up and sat on a high branch and called out: "Thank you, merchant, for the answer you brought me from my relatives, because now I am free!"

The merchant understood and called out: "May Allah protect and keep you safe!"

Then the parrot flew away.

Märchen aus Afghanistan,Fassung Djamila Jaenike, nach: M. Lorenz, Der Zauberbrunnen, Leipzig 1985, englische Fassung Lysander Jaenike © Mutabor Märchenstiftung

تاجر و طوطی:

یک تاجر می خواست سفر طولانی بھ ھند داشتھ باشد. او خانواده اش را دور خود جمع کرد و از ھمھ پرسید چھ چیزی بھ عنوان ھدیھ از ھند می خواھند و ھمھ گفتند کھ چھ می خواھند. تاجر یک طوطی داشت، کھ در قفس بود، تاجر از او پرسید: "چھ چیزی را برایت بیاورم؟ من بھ ھند می آیم، این خانھ توست. بگو، چھ آرزویی داری؟"

طوطی گفت: »لطفاً بھ جنگل برو، در جای کھ طوطیھا آن بر شاخھ ھای درختان نشستھ اند. از من بھ آن ھا سلام برسان و بھ آن ھا بگو چگونھ من در قفس زندگی می کنم و لطفاً جواب آن ھا را برایم بیاور.«

تاجر خوشحال بود کھ میتواند این درخواست را برآورده کند. او وسایل خود را بستھ بندی کرد و بھ سفر خود رفت. وقتی بھ جنگل در ھند رسید، در آنجا طوطیھا را دید. "ھی، شما بچھ ھا! یکی از برادران شما در خانھ من در یک قفس زندگی می کند. او از من خواست کھ بھ شما سلام برسانم و جوابھ شما را برایش ببرم."

وقتی یکی از بزرگان این سخنان ھای تاجر را شنید، او لرزید، بال ھایش را بست و بھ زمین افتاد و مرد. وقتی تاجر این را دید، بسیار غمگین شد و سپس غمگین بھ شھر برگشت. وقتی کھ او کار خود را در ھند بھ پایان رساند، او بھ خانھ بازگشت. در آنجا او با خوشحالی دریافت شد، و او بھ ھمھ ھدیھ خود را داد: یکی یک پارچھ پنبھ ای دریافت کرد، دیگری یک تکھ پارچھ برای پیراھن، یا یک جفت شلوار، یا کمربند، دختران دمپایی و جواھرات را زنان دریافت کردند. بعد بھ طرف طوطی رفت و او پرسید: »آیا جوابی از طرف دیگر ان برایم آوردی؟«

تاجر گفت: "اوه، این برات بھتر خواھد بود اگر من نگویم، این قطعا تو را غمگین می کند." اما طوطی از او خواست کھ بھ ھر حال گزارش دھد و تاجر گفت: "من از جنگل عبور کردم در آن تمام پرندگان را دیدم. من بھ آنھا سلامت را رساندم و بھ آنھا گفتم کھ چگونھ در خانھ من در یک قفس زندگی می کنی. بھ محض اینکھ این را گفتم، یکی از بزرگان بالھایش را بال زد و از درخت بھ زمین افتاد و مرد. بھ ھمین دلیل من خیلی غمگین ھستم و نمی خواستم این را بگویم."

طوطی این را با دقت گوش داد. سپس او شروع بھ لرزش کرد، بال ھایش را بست و بھ زمین افتاد و مرد.

تاجر گریھ کرد و گریھ کرد. او پرنده را از قفس بیرون برد، آن را در دست خود بھ باغ برد و آن را بر روی زمین قرار داد. در آن لحظھ، طوطی پرواز کرد و بر شاخھ بلندی نشست و فریاد زد: »از تو تشکر می کنم تاجر، برای جوابی کھ از نزدیکانم برایم آوردی، حالا آزادم!«

آنگاه تاجر فھمید و گریھ کرد: »خدا از تو محافظت کند و حفظ کند.« سپس طوطی پرواز کرد.

داستان ھای جن و پری از افغانستان ، توسط دجامیلا جانیک از: ام. لورنز، چشمھ جادویی ، لایپزیگ 1363، © بنیاد داستان ھای جن و پری مو تابور,ترجمھ از: آرزو ربانی.

 

تا تھ لھ ھندوستان Eخھ Eھ راوړم ؟ ارمان دې

.« طوطي ورتھ وویل

د طوطیانو لھ مین;ھ تر 7ولو زوړ طوطي چي دا واورٻدل پھ لړزه سو، وزر

یې و رپول او مړ را پریوت. سودا)ر چي دا حالت ولیدی ز@ت خفا سو او پھ خواشیني زړه روان سو.

Eھ وخت چي یې پھ ھندوستان کي خپل کارونھ پای تھ ورسول او بیرتھ کور تھ ورسٻدی نو د کورن: ھر

کس تھ یې خپلھ خپلھ تحفھ ورکړه. چا د مالوچو کالي، چا د کمیس لپاره 7وکر، چا د پتلون لپاره 7وکر، چا

بUړۍ او چا کمربند ترلاسھ کړل. نجونو تھ چپلکې او @;و تھ )ا_ې او د سر پړوني ورسٻدل. وروستھ

سودا)ر د طوطي خوا تھ ورغلی. ھغھ ورEخھ و پو@تل چي »ایا زما لپاره دي د ھند د طوطیانو لخوا

;واب را وړی؟« سودا)ر ورتھ وویل چي @ھ بھ دا وي چي حال نھ درتھ و وایم. کھ مي درتھ ووویل

خپھ بھ سې. خو طوطي 7ینUار وکړ او و یې وویل چي باید 7ولھ کیسھ ورتھ وکړي. سودا)ر ورتھ ووویل

»زه پر یو ;نUلھ تٻرٻدم او ھلتھ مي ډٻر طوطیان ولیدل. ما سلام ورکړی او ورتھ و مي وویل چي EنUھ

تھ زما کره پھ قفس کي ژوند کوې. EنUھ چي مي دا حال ورکړی یو طوطي پھ لړزه سو، وزرې یې

ورپولې ، لھ ونې را ولوٻد او مړ سو. ;کھ زه خپھ وم او نھ مي غو@تل تا تھ دا خبر درکم.« طوطي چي

پھ دقت سره د سودا)ر خبرو تھ غوږ وو، ناEاپھ پھ لړزه سو، وزر یې و پړقول او مړ را پرٻوت. سودا)ر

سخت خواشینی سو، پھ ژړا او سلUیو سر سو. طوطي یې لھ قفس راوویست او پر ;مکھ یې ک@ی@ود.

ھمھغھ شیبھ طوطي والوت او پھ یوه جb شاخ ک@ٻناست او پھ لوړ غږ یې و وویل

»مننھ سودا)ره، چي تر ما دي زما د خپلوانو ;واب را ورسوی او ;کھ اوس زه ازاد سوم.«

دا وخت سودا)ر پھ 7ولھ کیسھ پوه سو او ور غږ یې کړ »;ھ الله دې مل سھ«

او طوطي لرې والوت.

د @اپیریو نکلونھ، نسخھ، جمیلھ یانیکھ، ایم لارنز، جادویي چینھ، لایپزیb ١٣۶٣

، ژباړه: یعقوب ا7ل