Das ist eini vu dä korjousiste Geistergschichtä. Es hät ämoul der Schuelmeister z' Flums gäge Mitternacht e sou ä-n-eigetümlis Gmurmel köürt uf der Gass nidä wienä Gibätt vunerä mächtigä Schar Lüt. Är uuf, schläft nu in des ei Housebei, springt ans Pfister, und was gsieht er? Ä langi, langi Prozäsiu vu gstorbnä Flumserä, dou und döt einä vu dä na Läbenda derunder! Das Gmurmel ist vum schmärzhafte Rousekranz chu, wou der ganz Lichäzug hättet hät. Under de vorderä hat er vil alti Bikannti ussägfunda. Je witer hindert im Zug, desto fründer und ubikannter sins' em wordä. Vorne hät er der alt, schwarz Flumserfahnä gsieh, ds Chrüz, der Geischtli und näbet dem Messmer ihnä sälber, nu im einä Housebei und ds Pfisterläuferli am Hals. Alls hät bättet uhni ummi-z'luegä. Verstandä heigmä vum Gibätt nüt as: „. . . Und erlöusis vor em Übel, ammä!" Där, wous gsieh hät, ist gli druf erchrangget und gstorbä wiä die anderä-n-au, wou vu dä noch Läbendä derunder gsi sind. 
Albrecht, Erinnerungen.

Quelle: Sagen des Kantons St. Gallen, Jakob Kuoni, St. Gallen 1903, Nr. 340, S. 191

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.