As isch einisch ammä-n-Ort äs arms, arms Büebli gsy, wo keini Eltärä meh gha hett und niämmer, wo-n-em eppä-n-a d'Hand gstandä wär. Und wonner-si vor Not und Eländ gar nimmä het chennä hälfä und nimmä gwisst het, wo üs und wo a, und schiär am Verzwyflä gsy isch, dänkt'r, är well doch nu ga bättä, de chem-em am ehnschtä nu das Rächt i Si. Und wonner da pättet het, g'heert 'r ä Stimm: »Gang ga stählä!« Am zweitä-n-Abed riäft's nu einisch das glych. Und dernah isch er doch zum Pfahr ggangä und hets dem verzellt. »Ja, ich ha's äu gheert«, heig der Pfahr drüff gseit, susch neiwä nyd anders. Wo's am drittä-n-Abed nu einisch griäft het, är sell ga stählä, hed'r afigs züe-n-em sälber tänkt: »Ja, wo setti denn äu ga stählä?« Und lüegt äso ummä und gseht, das im Pfahrhof nu Liächt isch. Är gahd und lüegt innä und gseht, dass der Pfahr am Tisch züechä sitzt. Vor-em züechä heig'r äs Chrüzifix gha und äs Schwärt dernäbt und i der Hand ä Nadlä. Und mit der Nadlä heig är da immer am Heiland i Lyb innägstupft. Das isch dem Büebli doch nitt rächt gsy und hed-em ggrüset, und är isch ggangä und het der Pfahr azeigt. Und dernah hennt-s'ä wirkli i'zogä, und är het bikennt, är heig 'Kind i ds Tyfels Namä täuft, aber zum Glick chemmes nu güetmachä, äs syg nu käis vo deenä gstorbä. Der Pfahr hennt-si düe fryli gstraft, wiä, das weiss ich nitt. Aber d'Helfti vo ds Pfahrs Vermeegä heig düe das arm Büebli chennä ha.

Franziska Kruog, 70 Jahre alt, Wassen

Quelle: Müller, Josef: Sagen aus Uri 1-3. Bd. 1-2 ed. Hanns Bächtold-Stäubli; Bd. 3 ed. Robert Wildhaber. Basel: G. Krebs, 1926, 1929, 1945

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.