Ja; äs isch ä scheeni Monschynnacht gsy, keis Welchli am Himmel, und mier sind, ich und der Ma, im Stibli innä glägä. Und darnah ha-n-ich miessä-n-üffstah und bi nu a dz Pfeischter ggangä-n-ächly ga üsälüegä, und da gseh-n-ich ä Chloschterfräu dahärachu dur dz Wägli, und die griggelet uber dä Hag üss und gaht dem See züe. »Lüeg, da chunnt ä Chloschterfräu«, säga'n-ich zum Ma, »die gaht lätz; die will der Graschbälä züe und chennt dert nu appäghyä. Gang-ärä nachä!« Nu, der Ma isch üffgstandä, isch a dz Pfeischter ggangä und het von allem zämä nyt gseh, und ich äu nimmä. Das isch uff Golzärä-n-obä gsy. Golzärä het äbä vor altä Zyttä ammänä Fräuwächloschter gheert. Aes syg än Alp gsy. Im Tirmli im Derfli da syget nu Schriftä vorhandä, äs syget jetz 1800 Jahr, sitdem dass d'Chloschterfräuwä uf Golzärä gstaflet heiget; die heiget da g'alpet, vo der Fräumatt bis zum grossä Chrottäbiel.

Weder die Chloschterfräu isch scho mängsmal gseh wordä. A Geischlichä heig si einisch a'gredt, und dem heig sy bikannt, sy miess da lydä, wyl-si Milch versudlet heig, wyl-si z'füli gsy syg, d'Milch gheerig z'nutzä. Jä, das isch de wahr! Das derft ich i der Ewigkeit änä sägä! Ich ha de die Chloschterfräu ganz güet gseh, das wyss Tüech, wos-si über d'Stirnä gha het, und der Schleier uber da Riggä-n-appä. Äs isch zwischet dä-n-eintlifä-n- und dä zwelfi gsy, der d'Nacht. Äu an andiri Fräu het-si einisch gseh, und darnah isch-schi underächu und het zächä Mässä la läsä fir das Chind, wo uff d'Welt chu isch, und uff das isch die Chloschterfräu ärleesti gsy.

Frau Jauch-Epp, Amsteg

Quelle: Müller, Josef: Sagen aus Uri 1-3. Bd. 1-2 ed. Hanns Bächtold-Stäubli; Bd. 3 ed. Robert Wildhaber. Basel: G. Krebs, 1926, 1929, 1945

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.