E schöne Tänzer

Es Meitli het welle z’Tanz goh. „Dä Obe gang nid“, het ihm ’s Müetti gseit. „I ha dr rächt a; gang doch nid; blieb deheime.“ Aber ’s Meitli het nid einisch wellen uberspringe u verwäge gredt: „Un i wott, u wen i mit em Tüfel heichäm!“

Derno isch es uf e Tanzbode. Äs isch nid lang gstange; du chunnt es jungs, grüens Heri derhär: „Seh, ale, Meitli; mir wei eine ha.“ Dermit het er’s gno un isch mit ihm gfahre. Kei einzige Tanz hei sie verbiglo. Die angere junge Lüt, wo si do gsi, hei enangere gmüpft u gchüschelet, wo sie gseh hei, wie das gangen isch. Äs het se düecht, die beide chöme nid z’Bode u tüei ume so flüge. U ’s Meitli sälber het afo chummere: „O, hätt i doch ume dr Muetter gfolget; die het mer welle dervor si.“

Ändtlige hei d’Giger dr letscht ufgmacht. Derno het das Heri zum Meitli gseit: „I chume grad mit der hei!“ ’s Meitli het gsüfzet, aber nid dörfe widerrede. Derno si sie zsäme hei un i ’s Gade. Dr Her isch uf enes Trögli go hocke u het gseit: „Zieh mer jetz dr Stiefel.“ ’s Meitli het gfolgei u het e lute Schrei to. Äs isch e Geissfuess vüre cho.

D’Eltere si übernide gläge; sie hei dr Schrei ghört u si gleitig uberueche i ’s Gade; aber sie si z’spät cho. Sie hei mögen erchenne, wie dr Tüfel mit em Meitli dür d’Luft us gflogen isch. Grüselig, gar grüselig het’s Meitli brüelet; dr Tüfel het’s verschrisse; weder Staub no Laub het me von ihm gfunge.

M. Sooder, Sagen aus Rohrbach, Huttwil 1929

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.