Ais ischd es Mäitelli gsiin und es Bööbelli. Dee siin i-w-Waald und häi-w-wellem bberrenen. Um bin allem Bberrenen sii s` geng wiiter ung geng wiiter i-w-Waald inhichun. Döö hed's afan abellen. D'Sunnen ischd under. Döö häi s` häi-w-wellen; aber si häin niid mee funden, wäder Wäg no Stäg. Äs hed vernachted und ischd fiischter worden. Döö häi s` ma griselli gfirchted und häin afa-r-räären.
Endtli häi s` dir Bäim dir gseen es Leechtli zwatzren. Si häin üüfgheerd breelen und siin gägen däm Leechtli ggangen ung ggangen und sii zen enem nidren Hittli chun. Döö häi s` a d'Tire dibbelled. Epper ischd chu z'stirflen, und d'Tiren ischd üüf. Im Tirloch ischd en Aff gstanden. Toibläigga hed er gfräägd, was si wellen. Si häin umhi afa schnipfen um möölen. Aber dr Aff hed bbrummled, si brüüchen niid z'huwwlen; si chennem bee-n-im bliiben.
Am Tag derna sii s` erwached; aber dr Aff isch furt gsiin. Am Aben ischd er häichun und i ds Bett. Und das ischd all und äi Tag eso gsiin; am Morge vor Tag ischd dr Aff furt und am Aben umhi chun. Und Tag fer Tag häi ds Bööbelli und ds Mäitelli meesse Schnägge sööchen.
Äis es Tags ischd ds Mäitelli erwached. Dr Aff isch furt gsiin und ds Bööbelli o. Döö hed's afa sööchen und sööchen. All Schroti hed's erläsen, im Hittli und näb em Hittli. Aber ds Bööbelli ischd neena virha chun.
Döö isch'sch i Chäller. In arre Chrääzen ischd ds Bööbelli grobbed und hed grääred, dr Aff häige nen da dri taan; är welle nen hirten, mid Schnäggen, bis er fäissa siigi. Derna well er nem metzgen und frässen.
Ds Mäitelli ischd nid fascht drab gsiin. Äs hed grigled ung grigled. D'Tiren ischd üüf, und ds Bööbelli ischd üüsa. Derna hed's gsäid, är selli undre Strewwisack, wa dr Aff drüüf schlafi und si da verstecken und nid verwäiggen. Wen dr Aff schlafi, welle s` zsäme fleen.
Im Vernachten ischd dr Aff häichun. Ar hed z'Nacht. Derna ischd er uf e Strewwisack, und ds Mäitelli ischd näb i ggangen, wee dee ander Aben o.
Dr Aff hed nid chenne schlafen. Uf ds Mal ischd er üüfghocked. Är hed d'Nasen i d'Luft gsteckd und afa schmecken: „I schmeckem Mentschefläisch!"
„O näin," hed ds Mäitelli gsäid, „dü schmeckischd mi."
Dr Aff hed niid drüüf gsäid und si emzruggläid.
Na nem Raschtli hocked er umhi üüf, steckd d'Nasen i d'Luft und hed gschmeckd ung gschmeckd und säid: „I schmecke Chrischtemblööd."
„O näin," hed ds Mäitelli gsäid, „dü schmeckischd mi."
Dr Aff hed si emzruggläid. Es Raschtli derna hed er afa rüüssen u-r-rüüssen und hed gschlafen wee ne Stock.
Jetz hed ds Mäitelli üüf. Ds Bööbelli ischd undrem Sack virhagschnaagged. Üs e Zeewe sii s` zer Tiren und üüsi und häin afa-l-loiffen und loiffen u-s-siin häichun.
Das Zelli han i vun dr Möötter. Das hed si is zelld, wam mer sii Ching gsiin, eppa im Winter, we d' Abe sii-l-leng gsiin. Eso hed si-n-is verteerled und churzi Ziit gmachd, wem mer nid gwissd häi-w-was machen.
Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.
Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.