Äis ischd es Freschli gsiin und es Vegelti.

Si hain es chlis Hüüselli ghäben, grad wee dr Groosatt und ds Groosi. Dr ganz Winter anha hai s' zsäme ghüüsed und sii zfride gsiin und hain nee es Uwwertelli midenandre ghäben.

Döö hed's afan üüstagellen; d'Bäim hai bbleed; im Bärgen hed's gaabred. Äis, zwäi isch'sch Alpfaaresziit worden. Jetz häi s' afa chäären und unäisen. Beedi häi z'Alp wellen und alpen und egghäis dehäimme siin und hewwen. Und si häin nid gwissd, wee's üüsmachen.

Döö hed ds Vegelti gsäid, si welle-w-warten, bis ma z'Alp faari. Das, wa den eender dobe siigi, chenni den alpen und ds ander meessi den hewwen.

Am Abe vor em z'Alpfaaren siim beedi freej z'Bett. Ds Vegelti hed bald afa schlafen. Ds Freschli hed das gmerkd und ischd hibschelli, hibschelli üüf, hed d'Stubetiren üüftan, ischd dir d' Chuchi üüs und über d'Stägen ab und ischd gäge d'Alp ung ghippled ung ghippled ung ghippled und hed neena ghirmed und underwägs nid mid enem eedren Hagstäcke dorfed.

Am Morge freej ischd ds Vegelti erwached und hed d'Fäcke glifted und ischd bald an dr Alp gsiin. As isch zwägigs gsiin und hed si uf d'Firscht vun dr Hitte gsetzd und hed afa pfiifflen:

„Üdilee, und i bi z'Alp!

Üdilee, und i bi z'Alp."

Aber us dr Hitten üüsa hed ds Freschli gwarred ung gantred:

„Üdilee, und i bin in dr Hitten und am Chääsen",

und hed scho gmolches ghäben.

Wenn i das Jellis Chinde zelld han, het Dreeselli ds Müül verzogen ung gmäind: „Das hed den aber dä Sumer nid megega Chääs ggän, vum Fresch!"

I bsinnem mi aber o no dran, wee-n-is ds Groosi zelld hed. Mädelli, d'Schweschter, ischd da gsässen und hed niid gsäid. Ds Oigewwasser ischd ma über d'Wangen embri troled; äs hed si dem Vegelti düüred.

Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.