I bsinnem mi no dran, as we's hiit wän: D'Möetter hed mi welle sträällen, und i han nid wellen darhan. Aber ooni z'borgen isch schi mer mid dem Richter dir d'Haar gfaaren. Und i han uf d’Gasse-w-wellen und ha fascht nid mege gwarten. I han afaan niidigen um binnigen; d'Möetter hed gmerkd, wa Chesselli hanged; aber si hed niid dergliiche taan und afaan von dr Holzmietterre verzellen: „Häb di still. Los, d'Holzmietterre gheerd's. We d'dir e Doggeller inhi, chunnd si hindre nem Stäin old hindre ner Böeche virha. Si hed den en iisaga Strääl und sträälld di mid däm. Zeend hed si wie Rächezeend. Dr Hiwwel hanged rra lenga und ugsträällta uber ds Hoit inha. Sanglen nummen und möelen; de chunnd si und nimmd di. Si verzigled di und frissd di."

I ha glosd und han nummen halbewäg ggloibd, was d'Möetter hed gsäid; fascht hed's mer gfallen, und es ischd mer gsiin, i gheerrt es Määri, und drum bin i ganz stilla gsiin, und den ischd d'Möetter wiiter gfaaren: „Wäischd ds Sprichli, wa d'Holzmietterre säid? „Ha«r»roschtig Zeend
Um blöetig Hend
Und frissen alli beese Chind!"

Z'Iseltwald rüüme d'Liit eppen o eis alls, wan nen im Wäg ischd, zsämen, zerhiits Chachtelgschir, niidraazig Schärma, roschtig Bigsi, tie s' in en Hutten und trääge s' gäge d'Senggflue, fir's druber us z'ghijen; wen nen epper ebchunnd, säge s' zem Gschpass: „I wil dr Holzmietterren o eppes bringen."

Wen epper e schwärri Burdi Holz träid, sa sägen die, wam ma ebchemen: „Wool, düü heschd toll gladen, di näämmi äimmel de d'Holzmietterren nid."

O z' Schwanden brichte s' von dr Holzmietterren. Si siigi wie nes wieschts, alts Wiib; Fingernägla häigi si wie Chräwwla und schiizli leng Zeend. In dr Schwanderflöe ischd es Loch, ds Fundloch säid ma däm. We Chliinni uwwatli tien, säid me nen, d' Holzmietterre verzigle sa i ds Fundloch.

Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.