Wo d Glarner mit den Öschtrichere Händel kha händ, es isch iez schu eebig lang sit dem, sind emal e Huufe Öschtricher vu Chireze naache a Frunalp und Heubode chuu und händ de Puure welle ds Veh nih. Wo d Puure das gsih händ, so händ se si gwehrt für ires Vehli, was si händ möge, aber dis sind z viil gsi und händ d Glarner all erschlage bis an eine, das isch e bäumig starche Puurscht gsi. Der hät mit sim Waffe drigschlage, as em all händ müese ussem Wäg. Won er nen aber us de Hände gsi isch, so lauft er obsi und staht uf de gross Wand use und faht mit sim Hore a hürne, as mes dunde im Dorf hät möge gchöre. Won er gar nie hät welle hööre, so händ si dunde gmerggt, as öppis Uugrads mües um d Wäg si, und es sind e Puschel Lüüt ufe ggange, und der, wonem d Alp gchört hät, mitne und si Tochter au. Wo si uf d Alp chänd, so händ dis d Hütte azündt gcha und händ mitem Veh welle wiiters. Aber die undenufe sind hinders här und händ di eine z tod gschlage und di andere verjagt und ds Veh wider z Hände gnuh. Dernah händ si der jung Puurscht gsuecht, wo ghürnet hät, und d Jumpfere, wo mitnen ufe isch, hät ne ghulfe und isch allne vür. Es ninnt eim nüd Wunder, es isch der Liebschter gsi. Wo si uf d Wand chänd, findeds ne, aber ase tod vu de Wunde und vum Laufe und Hürne. Wo das si Liebschti gsih hät, ischi binem umgfalle und hät der Geischt ufggih. Sit dem seit me der Wand der Schlafstei, wil de zwei da etschlafe sind, der Puurscht und si Liebschti.

Quelle: K. Freuler, H. Thürer, Glarner Sagen, Glarus 1953
Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung, www.maerchenstiftung.ch